Η διδάκτωρ Κ. Μπίστα, διδάκτωρ της Νεοελληνικής Φιλολογίας γράφει για τη ζωή, το έργο και τις ιδεολογικές αναζητήσεις του συγγραφέα

"Ο Θεός είναι φευγάτος"

Η αγωνία του Μεσοπολέμου 

«Ε λοιπόν: σε μιαν εποχή όπου όλη η αρετή είναι ν' ακουμπάει ο ένας στον άλλον πλάτη με πλάτη, όχι για την αλληλεγγύη αλλά για τη συναλλαγή, σε μιαν εποχή όπου αρετή είναι η δειλία, εγώ τουλάχιστο στάθηκα ολομόναχος κι ολόρθος. Η έννοια της ηθικής είναι σχετική, σχετική κ' η έννοια της τιμής. Η έννοια του αντρισμού όμως είναι απόλυτη.

Να ο απόλογός μου».

(Αφηγητής-ήρωας. «Μυστική ζωή», 1957)

Ο Αγγελος Τερζάκης γεννήθηκε στο Ναύπλιο στις 16 Φεβρουαρίου 1907. Ο πατέρας του ήταν για αρκετά χρόνια δήμαρχος της πόλης. Ο Αγγελος, μοναχοπαίδι, με ιδιαίτερα ασθενικό οργανισμό, εξελισσόταν σε ένα λεπτό, ευγενικό αλλά και υπερευαίσθητο άτομο. Από παιδί γοητεύτηκε από τους θρύλους και την ιστορία της ιδιαίτερης πατρίδας του, που μιλούσαν για δόγηδες και μπαρμπερίνους. Ετσι πολλούς από αυτούς θα χρησιμοποιήσει αργότερα στα έργα του, όπως στην «Πριγκηπέσσα Ιζαμπώ» (1945) τον Νικηφόρο Σγουρό, το «ευγενικόπουλο», ή την «Κυρά τ' Αναπλιού», Μαρία ντ' Ανγκιέν, στο θεατρικό «Νύχτα στη Μεσόγειο» (1957).

"Ώρες μικρές, ατέλειωτες", το νέο βιβλίο του Άκη Παρισιάδη σύντομα διαθέσιμο

Ένα μικρό βιβλίο. Ένα μικρό βιβλίο, για τις μικρές ώρες. Οι ώρες εκείνες που στο πέρασμά τους κάνουν μια βοή, ένα σύρσιμο, ήχος ατέλειωτος στον αντίλαλο. Οι τοίχοι στο δωμάτιο αναπαραγάγουν την ηχώ. Έξω, ο ουρανός της νύχτας ξαναστέλνει τον ήχο, αφού πρώτα χτυπήσει στα σκληρά στρώματα του ορίζοντα. Ο χώρος ελάχιστος. Ο χρόνος λίγος. Και οι ώρες μικρές, οι νυχτερινές ώρες της σιωπής, που πολλαπλασιάζουν το θόρυβο, τη θριαμβευτική προφορά μιας φωνής που πριν στόλιζε και τα άνθη εκείνα που ανακήρυσσαν, έγιναν απρόσμενη κραυγή σα να ακούγεται σπαρακτικά και αναγκαία το "άρον άρον". Και τα άνθη... Στεφάνι αγκάθινο.  

Το βιβλίο αυτό δεν ανήκει σε κάποιο συγκεκριμένο είδος. Δεν έχει την κλασσική δομή μιας νουβέλας ή ενός μυθιστορήματος.

Η ιστοσελίδα του Ηρακλή Πουαρό

Αν ο Ηρακλής Πουαρό ήταν υπαρκτό πρόσωπο κι αν ζούσε στην εποχή μας, σίγουρα κάθε υπόθεσή του θα γινόταν viral στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Σε αυτήν την ιστοσελίδα ο καθένας που λατρεύει αυτόν τον μικρόσωμο και ιδιόρρυθμο ντέντεκτιβ θα μπορέσει να βρει πολλές πληροφορίες για τη ζωή και τη δράση του, έτσι όπως την απέδωσε η μετρ του αστυνομικού μυθιστορήματος, Άγκθα Κρίστι. 

Ο τραγουδοποιός Βασίλης Μπαμπανιάρης μιλά στον Άκη Παρισιάδη σε μια αποκλειστική συνέντευξη

Η Βρετανίδα συγγραφέας Ρεβέκκα Ουέστ είχε πει ότι η μουσική είναι κατηγορηματική, τόσο που είναι πολύ σίγουρη για τις αξίες που εκφράζει. Και όλο αυτό βρίσκει πραγματικά εφαρμογή, στο Βασίλη Μπαμπανιάρη. Μέσα από την απλότητά τους, τα τραγούδια του Βασίλη, εκφράζουν τα πιο βαθιά συναισθήματα. Τόσο η μουσική, όσο και οι στίχοι έχουν μια απίστευτη δυναμική που σε κάνουν να νιώθεις. Άλλωστε ο καλλιτέχνης πετυχαίνει το σκοπό του, όταν με το έργο του μπορεί να κάνει τον ακροατή ή το θεατή να ταυτιστεί μαζί του. Με σπουδές πάνω στη μουσική, ο Βασίλης από μικρός είχε αποφασίσει με τι θα ασχοληθεί. Η πρώτη δισκογραφική δουλειά με τίτλο "Μονόγραμμα", κυκλοφόρησε το 2009 και έτυχε μεγάλης αποδοχής. Η δεύτερη είχε τίτλο "Δεν ανήκω εδώ" που ενθουσίασε . Μέσα στο 2016 αναμένεται και η τρίτη του δισκογραφική δουλειά. Από τις απαντήσεις του Βασίλη, διαφαίνεται εύκολα η καλλιέργεια και η πνευματικότητα του, συστατικά που όταν αναμειγνύονται με το ταλέντο, τότε ολοκληρώνουν τον καλλιτέχνη ως προσωπικότητα. Ευχαριστώ πολύ ο Βασίλη για την όμορφη συζήτηση που είχαμε.

"Η τέχνη βάζει τις βάσεις στο πνεύμα να αναπτυχθεί, να ξεκλειδώσει και να διευρύνει το πεδίο αντίληψης του σύμπαντος"

Ποιες ήταν οι μουσικές επιρροές και πως αυτές διαμόρφωσαν το μουσικό σου χαρακτήρα, τόσο ως συνθέτη όσο και ως στιχουργό;

Οι μουσικές επιρροές μου είναι ετερόκλητες μεταξύ τους όπως θεωρώ πως πρέπει να είναι για τον κάθε έναν που ασχολείται με τη μουσική. Με καθηλώνει ακόμα και τώρα η φωνή του Κώστα Χατζή, όπως και του Νίκου Ξυλούρη, ενώ ο λόγος που θέλησα να πιάσω μια κιθάρα στα χέρια μου και να τραγουδήσω ήταν ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου και ο Bruce Springsteen. Αμφότεροι κατείχαν σημαντικό χώρο στους τοίχους του παιδικού μου δωματίου…

Συνθετικά θαυμάζω απεριόριστα τον Μάνο Χατζιδάκι, το Μάνο Λοΐζο το Μίκη Θεοδωράκη και το Βασίλη Τσιτσάνη.

Θαυμάζω επίσης απεριόριστα καλλιτέχνες και συγκροτήματα όπως οι Pink Floyd, οι Doors και οι Led Zeppelin  που μου άνοιξαν δρόμους που δεν είχα φανταστεί ότι υπήρχαν…Όλοι οι προαναφερθέντες παιδικοί και εφηβικοί μου ήρωες με πήραν από το χέρι και μου έδειξαν ένα μαγικό κόσμο πλασμένο από νότες, πάθος και αλήθεια. Και μου κρατούν συντροφιά ακόμα και τώρα και μάλλον για πάντα.

Έχεις κάνει σημαντικές σπουδές πάνω στη μουσική. Ήταν μια επιλογή να ασχοληθείς με τη μουσική ή προέκυψε στην πορεία;

Ο τραγουδοποιός Βασίλης Μπαμπανιάρης σε μια αποκλειστική συνέντευξη

Σε λίγες ημέρες, ο τραγουδοποιός Βασίλης Μπαμπανιάρης,

Ο δημοφιλής συνθέτης και τραγουδιστής Ανδρέας Τσουκαλάς μιλά αποκλειστικά στον Άκη Παρισιάδη

Ο Ανδρέας Τσουκαλάς έχει ντύσει με τη μουσική του, πολλά από τα όνειρά μας. Υπήρξε παρόν με τα τραγούδια του σε κάθε χαρούμενη στιγμή, αλλά στάθηκε και στήριγμα σε στιγμές πόνου, με τα λόγια στους στίχους του. Το θεωρώ έναν από τους μελωδικότερους συνθέτες της γενιάς του. Η φωνή του ιδιαίτερη και άμεσα αναγνωρίσιμη. Οι στίχοι του μεγαλοπρεπείς μέσα στην απλότητά τους. Κάθε τραγούδι του και μια ιστορία, δοσμένη με τα πραγματικά συστατικά της τέχνης. Χωρίς περιττά φτιασίδια και πάντα με αξιόλογη έμφαση στο μέτρο, ο Ανδρέας Τσουκαλάς μέσα από τη μουσική του κατάφερε να εισχωρήσει και να μείνει στη συνείδησή μας ως ένας αξιόλογος καλλιτέχνης. Αλλά όχι μόνο αυτό.Είναι και ένας σπουδαίος άνθρωπος, με ορθό λόγο και με έναν μοναδικό τρόπο να εκφράζει την άποψη του. Όπως θα γίνεται και φανερό από τις απαντήσεις του, η μόρφωσή του και η πνευματική του καλλιέργεια είναι παραπάνω από εμφανής. Οι εκφράσεις και τα νοήματα που βγαίνουν από το μυαλό, αλλά και από την καρδιά του είναι πάντοτε ωφέλιμες και χρήσιμες και σε βάζουν στη διαδικασία μιας περαιτέρω σκέψεις και προβληματισμού. Ο Ανδρέας Τσουκαλάς δηλώνει παρόν, τόσο με τις καλλιτεχνικές του δημιουργίες όσο και με τις απόψεις του. Άλλωστε πώς μπορούσε να γίνει αλλιώς;      

"Η ψυχή μας τρέφεται 

από κάθε μορφή τέχνης"

Ας ξεκινήσουμε με το παρόν. Τι κάνει σήμερα ο Ανδρέας Τσουκαλάς;

Ο Ανδρέας Τσουκαλάς  κάνει και σήμερα ό,τι θα έκανε κάθε εκ πεποιθήσεως δημιουργικός και αισιόδοξος άνθρωπος… ευθυγραμμίζεται με την κάθε χρονική στιγμή σεβόμενος τη ροή του χρόνου, συνειδητοποιεί την εξέλιξη των πραγμάτων,  αποδέχεται τις επιδράσεις των εκάστοτε νέων συνθηκών, «ζυγίζει» τα νέα δεδομένα όπως διαμορφώνονται σε κάθε χρονική περίοδο, αναβαθμίζεται, και όποτε χρειάζεται επανακαθορίζει το πεδίο δράσης του στον τομέα που έχει ορίσει τον εαυτό του να υπηρετεί. Πάντοτε όμως, μεταφέρει μαζί του στο παρόν τις αποσκευές του… παρελθόντος του,  δηλαδή το προσωπικό του έργο, την προσωπική του ιστορία και τα… κειμήλια της ψυχής του! Άλλωστε, θεωρώ ότι το παρόν δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένας συνεχής βηματισμός προς την κατεύθυνση του μέλλοντος… και το παρελθόν, μέσα από το παρόν, δημιουργεί το μέλλον.  Και αν θες να μιλήσουμε λίγο πιο… γήϊνα και πρακτικά, εξακολουθώ και σήμερα να υπηρετώ την μουσική, σε πείσμα των… χαλεπών καιρών για την δισκογραφία –και όχι μόνον, και σε χρονικό σημείο όπου η Μουσική (δισκογραφική) βιομηχανία , όπως την ξέραμε, έχει καταρρεύσει με… πάταγο! Μέσα από την ιδιότητά μου, ως μουσικός περισσότερο,  δραστηριοποιούμαι, όπως πάντα, στον τομέα της συγγραφής τραγουδιών (σύνθεση και στίχους), αλλά και στον τομέα της ενορχήστρωσης και της καλλιτεχνικής επιμέλειας παραγωγής, όπου έχω… ειδικότητα στο να βοηθάω νέα παιδιά που έχουν, κατά την προσωπική μου άποψη, τις περγαμηνές να υπηρετήσουν τον χώρο με αξιώσεις. Επίσης, δεν έχω πάψει να γοητεύομαι από τις  Live εμφανίσεις, και έχω τις προθέσεις εφέτος, μετά από αρκετά μεγάλη, αν και ηθελημένη διακοπή, να επαναλάβω ένα πρόγραμμα εμφανίσεών μου σε όλη την Ελλάδα, Θεού θέλοντος και καιρού επιτρέποντος! 

Από το πλούσιο βιογραφικό σου αξιοσημείωτο είναι η πλούσια κατάρτιση που έχεις αποκτήσει στον τομέα της μουσικής παραγωγής και στο marketing. Βλέπεις να υπάρχει ταλέντο στους νέους ανθρώπους που θέλουν να ασχοληθούν με τη μουσική; Και ποιος είναι ο σωστός τρόπος προώθησης αυτών των ταλέντων, ώστε να μη «χαθούν» στην πορεία;

Η ηθοποιός και συγγραφέας Γωγώ Ατζολετάκη μιλά στον Άκη Παρισιάδη σε μια αποκλειστική συνέντευξη

Η Γωγώ Ατζολετάκη είναι μια πολυσχιδής προσωπικότητα. Η παρουσία της στο θέατρο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση είναι σημαντική. Ήδη από το 1982 απέκτησε το δικό της θίασο και συμμετείχε σε αξιόλογες παραγωγές και άφησε έντονο το στίγμα της στα καλλιτεχνικά δρώμενα. Σημαντική στιγμή το βραβείο του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για την ερμηνεία της στην ταινία του Ερμή Βελόπουλου "Το κλειστό παράθυρο".

Πολυγραφότατη, εργάστηκε ως αρθρογράφος σε διάφορες εφημερίδες, αλλά και ως κειμενογράφος σε ραδιόφωνα. Η πένα της και ο τρόπος γραφής της άμεσα αναγνωρίσιμος, συνέγραψε αρκετά βιβλία, εμβαθύνοντας στην ψυχολογία του ανθρώπου, στα σύγχρονα προβλήματα, με αμεσότητα στον τρόπο παρουσίασης των ηρώων και φυσικότητα στους διαλόγους.

Εκτός από την έντονη πνευματική και καλλιτεχνική της δράση, εκτός κι ότι μένει για πάντα όμορφη και γοητευτική -είχε στεφθεί Σταρ Ελλάς το 1971- η γλυκύτητα στην ψυχή της εκφράζεται και με το κοινωνικό της έργο. Ιδρύτρια και ψυχή της Δράσης Αλληλεγγύης ΦΙΛΟKOSMOS, βοηθά τους συνανθρώπους μας που χρειάζονται την υποστήριξή μας. 

Θα ήθελα να ευχαριστήσω προσωπικά τη Γωγώ Ατζολετάκη για τη συζήτησή μας, που μου έδωσε τη χαρά να συνομιλήσουμε και να γνωρίσω καλύτερα μια τόσο αξιόλογη γυναίκα!    

"οι άνθρωποι σήμερα, περισσότερο από ποτέ, νιώθουν την ανάγκη να σπάσουν τα στεγανά μιας ασφυκτικής καθημερινότητας. Κι η τέχνη είναι το πιο σίγουρο όπλο έκφρασης" 

Έχεις μια σημαντική παρουσία στο θέατρο, στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση. Αν γυρίσουμε λίγο πίσω, την πρώτη ημέρα που περνούσες το κατώφλι της Δραματικής Σχολής Αθηνών, ποια όνειρα που είχες τότε έχουν πραγματοποιηθεί και ποια είναι αυτά που περιμένουν να πραγματοποιηθούν, στο χώρο της υποκριτικής; Ίσως κάποια συνεργασία, κάποιος ρόλος που θα ήθελες να υποδυθείς.

Α… τα όνειρα από τα χρόνια της Δραματικής Σχολής, αλλά και αργότερα, θα μπορούσαν να γεμίσουν ολόκληρο τόμο. Όμως πιο πάνω απ’ τα όνειρα –και πιο καταλυτική– ήταν η ασίγαστη δίψα μου. Δίψα για εμπειρίες, για γνώση, για κατακτήσεις. Έχω υπάρξει ιδιαίτερα φιλόδοξο άτομο. Και πάλεψα σκληρά για τις φιλοδοξίες μου. Πάντα με υγιείς και έντιμες προσεγγίσεις… Δούλεψα πολύ –πάρα πολύ− δεν άφηνα τίποτα στην τύχη… Κι ακόμα εξακολουθώ να δουλεύω με το ίδιο πάθος.

Κάνοντας μια αναδρομή, δεν νομίζω να έπαιξα τους ρόλους που ονειρεύτηκα στην πρώτη μου νεότητα. Δεν έφτασα όλους τους στόχους μου. Όμως με την ωριμότητα, που ήρθε με τα χρόνια, κατάλαβα πως δεν έχει και τόση σημασία «ποιους» ακριβώς ρόλους θα παίξεις. Και το λέω αυτό, γιατί υπάρχουν συνάδελφοι που, θάλεγε κανείς, πως κάνουν «συλλογή ρόλων». Για να επαίρονται μετά : «έπαιξα και τούτο, έπαιξα και τ’ άλλο»… Τώρα πια πιστεύω πως κάθε ρόλος έχει τις δικές του απαιτήσεις και τη δική του μαγεία.

Όχι, για το μέλλον δεν κάνω όνειρα. Ούτε κυνηγώ πράγματα σε επαγγελματικό επίπεδο. Αν προκύψει μια καλή πρόταση, ασφαλώς και θα την αποδεχθώ. Με μεγάλη χαρά. Όμως οι καλές επαγγελματικές προοπτικές σπανίζουν πλέον. Οπότε δεν με βλέπω να ερμηνεύσω κάτι που ν’ αξίζει τον κόπο – όχι σύντομα τουλάχιστον.

Σήμερα, υπάρχει ταλέντο στο χώρο της υποκριτικής από τους νέους ανθρώπους και πώς μπορεί να διοχετευθεί σε αυτήν τη δύσκολη εποχή που ζούμε;