Μακριά
από τις κλεψύδρες των ματιών σου
μακριά
από τις ανεξήγητες γραμμές των χεριών σου
μακριά
από το χτύπο της καρδιάς σου που δε μπόρεσα ακόμα να αφουγκραστώ
φεύγω με
τον ειρμό από τα σύννεφα κρυμμένος μέσα στην οργή τους.
Άθροισες
σε δυο νύχτες τη ζωή μου
γέμισες
τους σπασμούς των παλμών μου με ηρεμία
πυροτέχνημα
που δεν έσβησε ποτέ από τον ουρανό.
----------------------------------------
Κρατώντας με με το βλέμμα σου,
ακόμα κι όταν αυτό το κρατούσες κλειστό
τα μάτια σου μέσα κοιτούσαν τα όνειρα
κι εγώ πώς γαλήνευα... Πώς έσβηναν οι στιγμές στο βελούδο
πώς σφικτά με κυρίευαν οι ελπίδες;
Σκιρτά η θύμηση στο αίμα,
αλλάζει, καίει
ο χρόνος φθείρεται
κι ακόμα με ζεσταίνει, με
ζεσταίνει.
--------------------------------------------
Τώρα υπάρχω γιατί θέλω να
υπάρχεις
κι ας μην υπάρχεις για μένα, κι
ας υπάρχεις ξέχωρα από μένα,
κι' υπάρχεις, γιατί θέλεις να
υπάρχω
κι ας μη θέλεις να υπάρχω για
σένα,
εγώ θα υπάρχω γιατί θέλω να
υπάρχω για σένα.
Άκης Παρισιάδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου