Ο Δημήτρης Μαλισσόβας είναι ένας άνθρωπος χαμηλών τόνων. Δηλώνει όμως ισχυρά την παρουσία του με τις καλλιτεχνικές του δημιουργίες. Χαρακτηριστικό στα έργα που ανεβάζει είναι το μέτρο, το ήθος, η ποιότητα και ο σεβασμός που προβάλλει προς τον ίδιο το θεατή. Οι μουσικοχορευτικές του παραστάσεις, που σε πολλές έχει υπογράψει και τα κείμενα, έχουν φέρει ένα ρεύμα ανανέωσης στο ελληνικό θέατρο, που χωρίς περιττούς πειραματισμούς, δίχως υπερβολές το αποτέλεσμα έχει πάντοτε την ανώτερη καλλιτεχνική αξία. Πλέον κάθε νέα του δουλειά την αναμένουμε με πολύ αγωνία, καθώς με όσα έχει δείξει μέχρι σήμερα, ο Δημήτρης Μαλισσόβας κατατάσσεται στους πιο επιτυχημένους σκηνοθέτες της γενιάς του.
"σκοπός στο θέατρο είναι η αλήθεια, όποια κι αν είναι αυτή"
Θυμάσαι ποια ήταν η πρώτη θεατρική παράσταση που είδες μικρός; Έχεις επηρεαστεί ή είχες κάποιο πρότυπο ως σκηνοθέτη Έλληνα ή ξένο;
Ήταν επιθεώρηση. Έχω σκόρπιες μνήμες από αυτή την παράσταση. Δεν θυμάμαι τον τίτλο, ούτε και όλους τους συντελεστές. Θυμάμαι τα φώτα, τα χρώματα, τα αρώματα, την μαγεία που είχαν τα παρασκήνια. Την Βλαχοπούλου με τεράστιες ψεύτικες βλεφαρίδες να πλέκει στο καμαρίνι της. Τα κορίτσια του μπαλέτου μισόγυμνα, να τρέχουν στους διαδρόμους. Τους ηθοποιούς να κάνουν καζούρα ο ένας στον άλλο. Ένας άλλος κόσμος! Ένας υπέροχος κόσμος!Δεν θυμάμαι καθόλου τους σκηνοθέτες σαν παιδί, μόνο τους ηθοποιούς. Αργότερα ανακάλυψα και θαύμασα πολλούς σκηνοθέτες. Από τον Μίνω Βολανάκη και τον Λευτέρη Βογιατζή πιο παλιά, ως τον Δημήτρη Παπαιωάννου και τον Γιάννη Κακλέα σήμερα. Όμως, το μεγάλο προβάδισμα στο θέατρο το έχει ο ηθοποιός. Χωρίς τον ηθοποιό δεν υπάρχει παράσταση. Μια άδεια σκηνή μόνο.
Όταν γράφεις εσύ ένα θεατρικό σκέφτεσαι παράλληλα και πώς θα στήσεις την παράσταση ή η διαδικασία της γραφής είναι ένα ξεχωριστό κομμάτι για σένα;
Η παράσταση, πρώτα στήνεται στο μυαλό μου και μετά περνάει στο χαρτί. Κι αυτό γίνεται αναγκαστικά. Δεν έχω άλλο τρόπο. Δεν είμαι συγγραφέας. Μακάρι να ήμουν. Η συγγραφή ενός κειμένου είναι μαγευτική, λυτρωτική αλλά και επίπονη. Σχεδόν όλα τα κείμενα που έχω γράψει για το θέατρο είναι βιογραφικά. Αυτό σημαίνει ότι θέλει μεγάλη έρευνα. Ακόμα και για μια φράση.
Μέχρι στιγμής και εύχομαι να συνεχίσεις έτσι, όλες οι δουλειές σου είχαν υψηλή αισθητική αξία, αλλά και εμπορική. Αν χρειαζόταν όμως να θυσιάσεις κάτι από την αισθητική αξία για χάρη της εμπορικότητας, θα το έπραττες;
Ζούμε δύσκολες ώρες και κανείς δεν ξέρει τι θα γίνει στο μέλλον. Αν μου συμβεί, που το απεύχομαι, θα προσπαθήσω να μην προδώσω την αίσθηση που βλέπω τα πράγματα. Από την άλλη, τι σημαίνει εμπορικότητα; Ένα αισθητικά άρτιο αποτέλεσμα δεν είναι απαραίτητα αντιεμπορικό. Και το αντίθετο. Τελευταία, τα πολύ καλά πράγματα που έχω δει, είναι ταυτόχρονα και εμπορικά. Και μην ξεχνάμε ότι ο Αριστοφάνης στις μέρες του, έκοβε περισσότερα εισιτήρια από τον Σεφερλή.
Κατά καιρούς έχουν παρουσιαστεί στη χώρα μας, κυρίως από ξένους σκηνοθέτες, αρχαίες τραγωδίες με μια άλλη οπτική. Θεωρείς, ότι τα συγκεκριμένα έργα αν δίνονται στο κοινό με έναν πιο "μοντέρνο" τρόπο, χάνεται το διαχρονικό τους νόημα;
Εξαρτάται. Έχουμε δει πολλές τραγωδίες ειπωμένες με έναν πιο σύγχρονο και ανατρεπτικό τρόπο και το αποτέλεσμα ήταν εξαιρετικό. Όπως επίσης και πράγματα που γίνονται μόνο για τον εντυπωσιασμό και δεν αφορούν κανέναν, παρά μόνο τους συντελεστές τους. Σκοπός στο θέατρο είναι η αλήθεια, όποια κι αν είναι αυτή. Χρειάζεται όραμα από τους σκηνοθέτες, καλούς ηθοποιούς εννοείται και καθαρό κείμενο. Ο λόγος έχει πολύ μεγάλη σημασία. Από μόνος του επιβάλλεται. Δεν χρειάζεται περίσσια στολίδια.
"η τέχνη είναι το αντίδοτο
στη μιζέρια"
Ποιος κατά τη γνώμη σου πρέπει να είναι ο ρόλος της τέχνης και του καλλιτέχνη, μέσα σε μια κοινωνία που βρίσκετε διαρκώς σε κρίση;
Η τέχνη είναι το αντίδοτο στη μιζέρια. Ο καλλιτέχνης πάλι, είναι μαθημένος. Βιώνει την κρίση από την γέννησή του. Είναι εκπαιδευμένος να αντέχει τις κακουχίες. Κάθε μισή σαιζόν είναι στη γύρα και ψάχνει δουλειά. Κι αν είναι τυχερός, τη βρίσκει. Το μόνο που ξέρει, είναι να δίνει στον κόσμο την χαρά, την γνώση και την ελπίδα. Να διδάσκει τον πολιτισμό.
Πολύ μεγάλες θεατρικές παραγωγές δε γίνονται πλέον στην Ελλάδα. Ωστόσο παρατηρείται μια διαρκής άνθιση στο θέατρο. Ακόμα και σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες, μπορούμε να αντικρίζουμε με περισσότερη αισιοδοξία το μέλλον του θεάτρου στη χώρα μας;
Είμαι πολύ αισιόδοξος. Γίνονται όλο και πιο σπουδαία πράγματα. Έχω δει συγκλονιστικές παραστάσεις και στα μεγάλα και στα μικρότερα θέατρα. Εύχομαι βέβαια, να εξακολουθήσουν να υπάρχουν χρήματα, για να γίνονται, αν όχι μεγάλες, τουλάχιστον αξιοπρεπείς παραγωγές. Όπως και να ΄χει, όμως, το θέατρο θα συνεχίσει. Έχει αντέξει και σε χειρότερες εποχές.
Επειδή το ιστολόγιο ασχολείται και με τη λογοτεχνία θα ήθελα να σε ρωτήσω ποια βιβλία που έχεις διαβάσει σε έχουν επηρεάσει βαθιά στη ζωή σου; Διάβασες κάτι ενδιαφέρον τελευταία;
Το πρώτο βιβλίο που διάβασα είναι "Ο γλάρος Ιωνάθαν"... "Βλέπει μακρύτερα εκείνος ο γλάρος που πετάει ψηλότερα". Απλό το μήνυμα, μα πόσο δυνατές οι λέξεις του! Έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη ζωή μου. All time classic το "Σιντάρτα" του Έρμαν Έσσε και το "Τρίτο στεφάνι" του Κώστα Ταχτσή. Αγαπώ επίσης τις βιογραφίες. Βιογραφία είναι και το τελευταίο βιβλίο που διάβασα. Είναι το "Ένας θάνατος στην οικογένεια’’ του Karl Ove Knausgård.
Ποια είναι τα άμεσα επαγγελματικά σου σχέδια;
Μετά το "Μια Ελλάδα θέατρο", θα συνεχιστεί η συνεργασία μου με τον Γιάννη Μπέζο και τον μαέστρο Γιάννη Παπαζαχαριάκη, σε μια καινούργια παράσταση με τον τίτλο, "Ας ερχόσουν για λίγο". Επίσης, μια παράσταση για την ιστορία μιας γυναίκας από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα μέχρι σήμερα. Λέγεται "On my own" και πρωταγωνιστεί η Ευρυδίκη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου